Brief van een ambassadeur
De ambassadeurs (een groep kinderen en jongeren van XS tot XL) kleuren hetpaleis een jaar lang met eigen initiatieven, reportages en acties. Ze volgen de ‘making of’ van een productie, zijn aanwezig op premières en bouwen samen verder aan een hetpaleis voor én van iedereen. Ambassadeur Ilke (18) woonde de voorstelling bij en schreef een brief aan de hele ploeg:
Dag Irma, Katrina, Emily, Harvey, Bret
Beste Delfin, Luna-Francine, Niels, Rémy, Joséphine, Kim, Lena, Maïa-Irène,
Anne-Laure, Jeroen en Taylor
Wat een kracht en durf die uit jullie ogen sprak, wat een weg die jullie reeds
hebben afgelegd, om er dan zo overtuigend te staan op het grote podium van
hetpaleis. Toen de lichten aangingen na de doorloop, lieten jullie mij werkelijk
sprakeloos zitten! Twee uur lang meegezogen in de wereld die jullie op het
podium tot leven brachten; de wereld zoals die is, hard, wreed, schoon, en soms
zelfs schoon in haar ruwheid.
Er zijn inderdaad veel hobbels en kuilen te trotseren, maar door jullie
veerkracht hebben jullie al veel overwonnen.
Ik hoop dat dit project jullie zwaarbeladen rugzakken al heeft verlicht en nog
zal verlichten, of op zijn minst draaglijker maken. Dat het ons allemaal leert
ons pantser te durven afgooien en ons kwetsbaar op te stellen. Want dat deden
jullie op de scène! En dat jullie door deze onvergetelijke ervaring, die jullie je leven lang
zullen meedragen, weten dat uiteindelijk ieder van ons zijn weg wel vindt, zijn plaats
hier, op een of andere manier.
En ja, you were killing me softly tijdens de voorstelling, want jullie geven
stof tot nadenken, over ‘kapotte meisjes’ waar men het bestaan vaak niet van
weet of over littekens die meestal verborgen zijn, over eenzaamheid en
vriendschap, over uiterlijk vertoon en innerlijke kwetsbaarheid. Jullie zullen
mensen wakker schudden en de kracht bewijzen van het tonen van broosheid.
Lieve groet,
Ilke