Straf verhaal ///// Miracle Mike

Dit straffe verhaal haalde de voorstelling niet, maar is te straf om het niet te delen met jullie.  Je kan van dit verhaal een filmpje maken. Klik op “leugen carrousel” om te weten te komen hoe je dit kan doen. Tussen haakjes staan de aanwijzingen over hoe je best spreekt en wat je kan tonen.

Aanwijzing: spreek Amerikaans (achter een merchandising-kraampje zit een jongen in een kip-zonder-kop-pak. door een gaasje in zijn pak roept hij een ingeoefende frase, alsof hij op een markt staat)

Welkom op de rariteitenmarkt! Komt dat zien, dames en heren! Komt dat zien, dames en heren! Welkom op de rariteitenmarkt!

Thank you, thank you. (hij buigt naar alle kanten alsof hij applaus in ontvangst neemt en ritst dan een deel van zijn kostuum open, zodat zijn hoofd bezweet en puffend tevoorschijn komt)

Ik ben Troy, aangenaam. Troy Olsen. De Olsens zijn altijd hanenkwekers geweest. Mijn vader Pete kweekt hanen. Zelf heeft hij alles geleerd van zijn eigen vader, en zo weet hij precies hoe de dingen in elkaar zitten. Nu is het mijn beurt om heel te goed kijken en te luisteren naar alles wat hij doet, zodat ik het later zelf kan als hij er niet meer is.

Nu – er komen wel vaker rare verschijnselen voor bij ons op het platteland in Colorado. Zo kende mijn grootvader een bevriende boer die een koe met twee hoofden had en er was het gerucht over een schaap dat drie poten in plaats van vier had. Maar een dier zonder hoofd, daar had nog nooit iemand over gehoord. Dat kon niet, dat was simpelweg onmogelijk.

Ja – natuurlijk. We kennen natuurlijk allemaal het gekke fenomeen van de pas gedode kip die zonder kop nog even als een malle blijft rondrennen – heel even, een paar minuten maximum. En dat ziet er natuurlijk heel raar uit, zo’n beest zonder kop dat nog lijkt te leven.

Maar – om met de woorden van mijn vader te spreken: schijn bedriegt! Want eigenlijk is die kip niet meer in leven, maar zijn het louter de laatste stuiptrekkingen van het lichaam, de zenuwen die voor het laatst samentrekken om dan voorgoed te zwijgen.

Maar dat was buiten Mike gerekend. Miracle Mike.

Mike werd onthoofd, net als alle anderen. En Mike rende met zonder kop rond, als een malle – net als alle anderen. Heel even. Een paar minuten.. Een avond lang! En de volgende dag.. nog steeds! Mike was niet kapot te krijgen. Hij had geen kop meer, maar hij bleef in leven! Mijn grootouders wisten niet wat hun overkwam, dit sloeg werkelijk alles. Ze droomden er al lang van een nieuwe, moderne boerderij te kunnen kopen, en met Mike zag mijn grootvader hun droom eindelijk in vervulling gaan. Ze maakten een plan, verkochten het bedrijf, bouwden een vrachtwagen om en vertrokken op tournee. ‘Miracle Mike, The Headless Chicken’ was geboren!

Een kip zonder kop, dat kon toch niet! Niemand geloofde mijn grootvader, ze dachten dat hij een oplichter was. Iedereen wilde het met zijn eigen ogen zien. En het werkte, Mike was een succesnummer. Langs de westkust van de States, van Portland tot LA: voor 25 cent was Mike overal te zien.

Mike zelf liet het gewoon over zich heen komen. Behalve dat ie geen kop meer had was er weinig veranderd. Hij was gelukkig en gezond en deed alsof er niks gebeurd was. Hij liep rond, wankelde soms een beetje, probeerde te pikken en te kakelen – dat laatste klonk soms een beetje kelig, maar nog steeds zeer verdienstelijk. En hij was de koning te rijk, want mijn grootouders waren zijn fulltime persoonlijke assistenten. Hij kreeg water en melk met een pipetje en graantje voor graantje werden voorzichtig en rechtstreeks in zijn slokdarm gedropt.

Maar zijn afhankelijkheid werd uiteindelijk ook zijn dood. Twee jaar later, ‘s nachts op tournee in een motel in Phoenix, stikte Mike in een bloedklontertje. Het was de eerste en enige keer dat mijn grootmoeder het pipetje thuis vergeten was, waardoor ze hem niet te drinken konden geven. Met een klap stortte de droom van mijn grootouders in. Mike had hun een flinke som geld opgeleverd, maar ze waren er nog lang niet. Ze hadden maar net genoeg om een nieuwe tractor te kopen en een stukje land af te betalen.

Het was over en uit. Maar – om met de woorden van mijn vader te spreken: schijn bedriegt! Want mijn grootouders zwegen in alle talen over de dood van Mike. Integendeel: ze beweerden dat ze Mike hadden doorverkocht, waardoor mensen nog heel lang bleven denken dat Mike nog steeds op tour was.

En dat klopt ook, dames en heren, want dat is hij nog steeds!

(ritst zijn kostuum weer dicht – zijn hoofd verdwijnt terug achter het gaasje)

Welkom op ‘Mike the Headless Chicken Day’! Komt dat zien, dames en heren! Komt dat zien!

(richt zich weer tot de toeschouwer) Kan ik u ergens mee helpen? Had u misschien iets gewenst?