Zullen we doen dat

De teksten die je tijdens de voorstelling hoort zijn soms net gedichtjes. Een gedicht is eigenlijk een spel met woorden. Wat gedichten zo mooi kunnen, is woorden vervangen door beelden in je hoofd. Elke zin betekent zoveel meer dan wat je hoort. Hierdoor worden er allemaal beelden opgeroepen die je voor je ziet tijdens het luisteren.

Bijvoorbeeld:

‘Ik zit verstopt achter mijn oogleden.’

Wat zou er met deze zin bedoeld worden? Kan je het voor je zien?

• Dit gedicht komt vaak terug in de voorstelling:

Zullen we doen dat de berg een stad is?

En de zee een plein?

Zullen we doen dat donker licht is?

Zeven acht is en rood zwart?

 

Een gordijn kan een jurk zijn.

Een T-shirt kan een vlieger zijn.

Een moeder kan een huis zijn.

Een huis kan een hoofd zijn.

Stappen kan denken zijn.

Hoe zou het gedicht verder kunnen gaan?

Zet een timer op 1 minuut. Schrijf het woord ‘HUIS’ op papier. Het eerste woord dat daarna in je opkomt schrijf je er bij. En het volgende woord. En het volgende woord. Schrijf zonder na te denken alle losse woorden op die naar boven komen borrelen.

Omcirkel de leukste/grappigste/mooiste woorden. Met deze woorden maak je een nieuwe strofe bij het bestaande gedicht. Hoe minder de woorden bij elkaar passen, hoe leuker vaak de zin.

Hieronder kun je naar het gedicht luisteren zoals het wordt gezongen in de voorstelling.

Kun je jouw eigen strofe er achteraan zingen?